De band tussen Doom en metalmuziek valt niet te ontkennen, een relatie die duidelijk is uit de eerste noten van elke doom -soundtrack of de iconische demonische beelden die synoniem zijn met beide. De serie heeft consequent een visueel feest van vlammen, schedels en duivelse wezens getoond, die doen denken aan een Iron Maiden -podiumopstelling. Omdat Doom is geëvolueerd tijdens zijn 30-jarige geschiedenis, heeft ook zijn muzikale samenwerking met metal, het verkennen van verschillende subgenres van Thrash tot de moderne metalcore van Doom: The Dark Ages.
De originele ondergang in 1993 trok zwaar uit de thrash metal scene van de late jaren 80 en vroege jaren 90. John Romero, een van de mede-makers van Doom, noemde bands zoals Pantera en Alice in ketens als belangrijke invloeden. Het nummer "Untitled" voor de E3M1: Hell Keep Level, bijvoorbeeld, weerspiegelt Pantera's "Mouth of War" met zijn opvallende riff. De bredere Doom -score emuleerde de energie van Metallica en Anthrax en stuwde spelers door de gangen van Mars met dezelfde urgentie als een thrash metal solo. De tijdloze composities van Bobby Prince vulden perfect aan het meedogenloze gunplay van de game aan.
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
6 afbeeldingen 
Al meer dan een decennium handhaafde de muziek en gameplay van Doom een vergelijkbare intensiteit, maar met Doom 3 in 2004 nam de serie een gewaagde stap in overlevingshorrorgebied. Het langzamere tempo van de game vereiste een nieuw geluid, toonaangevende ID -software om inspiratie te zoeken bij bands zoals Tool. Het hoofdthema van Doom 3 kan gemakkelijk worden aangezien voor een nummer van de lateralus van Tool, met zijn ingewikkelde tijdsignaturen en griezelige ambiance die perfect passen bij de horrorelementen van de game. Hoewel aanvankelijk controversieel, werd uiteindelijk de zaklampmonteur van Doom 3 aangepakt, maar de innovatieve benadering van geluidsontwerp liet een blijvende impact achter.
Na een periode van ontwikkelingsuitdagingen keerde Doom in 2016 terug met een gerevitaliseerde aanpak. De visie van Marty Stratton en Hugo Martin voor het spel brachten het momentum van het origineel terug, met de soundtrack van Mick Gordon die een nieuwe laag intensiteit toevoegt. Gordons gebruik van sub-bas en witte ruis creëerde een viscerale ervaring, vergeleken met een speelbaar Djent-album. De score van Doom 2016 is legendarisch geworden en legt een hoge lat voor de serie.
Doom Eternal in 2020 vervolgde dit traject, hoewel met enige controverse rond de betrokkenheid van Gordon. De soundtrack leunde in het metalcore -genre en weerspiegelde de meer gevarieerde gameplay -elementen van de game, inclusief platforming en puzzels. Ondanks enkele veranderingen was de invloed van Gordon nog steeds voelbaar, wat zijn werk weerspiegelde met bands als Bring Me the Horizon en Architects.
Nu, Doom: The Dark Ages is klaar om de musical en gameplay -horizon van de serie verder uit te breiden. Het langzamere tempo en de nieuwe gevechtsmechanica van de game, zoals het door Captain America geïnspireerde schild en gigantische mechs, suggereren een soundtrack die zowel zwaar als aanpasbaar moet zijn. Vroege glimpen wijzen op invloeden van moderne zware banden zoals geslagen los, gecombineerd met knikken naar de thrash -wortels van de originele Doom. Terwijl Doom blijft innoveren, blijft de soundtrack een cruciaal element, waardoor de meeslepende ervaring van de game wordt verbeterd.
De evolutie van de muziek van Doom weerspiegelt de veranderingen in het metalgenre, waarbij experimenteren en mengselementen van verschillende subgenres omarmen. Als Doom: The Dark Ages nadert, kunnen fans anticiperen op een spannende fusie van gameplay en geluid, waardoor de erfenis van de serie van het leveren van intense, memorabele ervaringen voortzet.
